Ανάβαση στον Όλυμπο: το βουνό των θεών!

Γκορτσιά – Πετρόστρουγκα – Οροπέδιο των Μουσών – Προφήτης Ηλίας – Μύτικας  – Αγαπητός – Πριόνια

Κάθε χρόνο, καθώς το λιώσιμο του χιονιών πλησιάζει, οι σκέψεις για εξερεύνηση την ελληνικής φύσης έρχονται στο προσκήνιο. Αυτό το επιβεβαιώνουν και οι πολλές συζητήσεις με φίλους, που έχουν το εξής θέμα. “Πότε θα πάμε Όλυμπο”. Σε μια τόσο “μικρή” σε έκταση χώρα, οι επιλογές είναι ποικίλες. Μονοπάτια, καταρράκτες, πηγές, μικρές λιμνούλες, δέντρα και μπόλικο πράσινο. Αυτά είναι και τα ωραία που μπορείς να απολαύσεις στον Όλυμπο.

Όλυμπος

Μια παρέα 4 ατόμων αποφασίσαμε να κατακτήσουμε την κορυφή του Ολύμπου. Η ελάχιστη εμπειρία δεν μας κράτησε πίσω. Υπευθυνότητα, σοβαρότητα, όρεξη για περπάτημα και είσαι έτοιμος.

Ορειβατικό παπούτσι, μια δεύτερη αλλαξιά, μπαστούνια, αντηλιακό, νερό, διάφορα σνακ και … μια φωτογραφική μηχανή. Έτοιμος, το ταξίδι ξεκινάει.

*Σημείωση: Το άρθρο δεν προορίζεται μόνο για την κορυφή. Η επίσκεψη στον Μύτικα είναι για όποιον νιώσει 100% σίγουρος, με αντοχές, και θέλει να κάνει το παραπάνω βήμα (πάντα με άτομο που έχει ξανακάνει την διαδρομή και κράνος!). Γι’ αυτό λοιπόν αν είσαι αρχάριος, μην σταματήσεις την ανάγνωση του άρθρου εδώ! Μπορείς να πετύχεις πολλά.

Αφετηρία και parking

Ξεκινάμε από το Λιτόχωρο Πιερίας γύρω στις 6:30 το πρωί, μία πανέμορφη κωμόπολη στους Πρόποδες του Ολύμπου. Συμβουλευόμενοι το gps και τις πινακίδες, ύστερα από οδήγηση 14 χλμ καταλήγουμε στην τοποθεσία του Γκορτσιά, όπου ανηφορίζοντας στα δεξιά μας ένα στενό πέτρινο δρομάκι βρίσκουμε το χώρο στάθμευσης όπου θα παρκάρουμε το αμάξι μας. Από εδώ ξεκινάει η αρχή της πεζοπορίας μας, με ενδιάμεση στάση το καταφύγιο της Πετρόστρουγκας και τελική το “Οροπέδιο των Μουσών”. Εκτιμώμενη ώρα ανάβασης, 6 ώρες, όπου θα καλυφθεί υψομετρική διαφορά 1.600 μέτρων. Ακολουθούμε τα κόκκινα σημάδια που υπάρχουν σε πέτρες και δέντρα και απολαμβάνουμε τη διαδρομή.

Καταφύγιο Πετρόστρουγκας

Ύστερα από κάνα δίωρο πεζοπορίας και ολιγόλεπτων διαλειμμάτων φτάσαμε στο καταφύγιο της Πετρόστρουγκας σε υψόμετρο 1.925 μέτρων. Ένα μεγαλύτερο διάλειμμα αυτήν τη φορά επιβάλλεται. Άραγμα στο μπαλκονάκι του καταφυγίου, 2-3 μπουκιές, νερό και φύγαμε. Όποιος επιθυμεί, μπορεί να μείνει το βράδυ στο καταφύγιο βρίσκοντας πληροφορίες εδώ , ή μπορεί να ακολουθήσει τον δρόμο προς τα πίσω. Ο καθένας φτιάχνει το δικό του πρόγραμμα με βάση τον ελεύθερο χρόνο του και τη φυσική του κατάσταση. Δεν χρειάζεται πίεση.

Λαιμός

Συνεχίζοντας την ανάβαση, μετά από αρκετή ώρα “βγαίνουμε” από το δάσος που καλύπτει τα ⅔ της διαδρομής. Φτάνοντας στην κορυφή “Σκούρτα” στα 2.485 μέτρα, ξεκινάει το αλπικό τοπίο με θέα που κόβει την ανάσα σε όποια κατεύθυνση και αν κοιτάξεις. Στάση για φωτογραφίες επιβάλλεται! Αν ο καιρός και τα σύννεφα το επιτρέψουν, θα δούμε στο βάθος μπροστά μας, την κορυφή του “Στεφανιού”, του “Προφήτη Ηλία” και της “Τούμπας”. Στα δεξιά διακρίνονται και τα Πιέρια όρη, ενώ πίσω μας βρίσκονται και οι παραλίες της Πιερίας. Επόμενο εμπόδιο, ο Λαιμός. Μία στενή ράχη που ονομάζεται έτσι για τον εμφανή λόγο ότι μοιάζει με λαιμό. Διαβαίνοντας με προσοχή το κομμάτι του Λαιμού, φτάνουμε στο “Πέρασμα του Γιώσου”. Πρόκειται για ένα σχεδόν κατακόρυφο πέτρινο πέρασμα, όπου η βοήθεια από το τοποθετημένο οδηγό-σίδερο “σώζει την κατάσταση”.

Οροπέδιο Μουσών

Αφού περάσαμε το “Πέρασμα του Γιώσου” βρισκόμαστε στην αρχή του οροπεδίου. Εκεί, το μονοπάτι χωρίζεται στα δύο, με το αριστερό τμήμα να καταλήγει στο καταφύγιο “Χρήστος Κάκαλος” και το δεξί τμήμα στο καταφύγιο “Γιώσος Αποστολίδης”. Εμείς διαλέξαμε το καταφύγιο του Αποστολίδη. Πληροφορίες για το καταφύγιο του Χρήστου Κάκαλου θα βρείτε εδώ. Καθ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής, η εικόνα από το “Στεφάνι” είναι εκπληκτική. Πιθανόν στο οροπέδιο να συναντήσετε και αγριοκάτσικα. Λίγο περπάτημα ακόμα, και φτάσαμε. Βρισκόμαστε πλέον στο “Οροπέδιο των Μουσών”. Έπειτα από 6 ώρες ανάβασης ένας στόχος επετεύχθη.

Προφήτης Ηλίας

Αφού ξεκουραστούμε λίγο στο καταφύγιο, αν είμαστε σε θέση να συνεχίσουμε μπορούμε να επισκεφτούμε το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία στην ομώνυμη κορυφή που βρίσκεται στα 2.803 μέτρα υψόμετρο. Πρόκειται για την κορυφή που φαίνεται από την Κατερίνη και πολλοί την μπερδεύουν με το Μύτικα. Είναι επίσης το υψηλότερο παρεκκλήσι των Βαλκανίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1960 και το 2010, 2 ζευγάρια παντρεύτηκαν στην κορυφή του Προφήτη Ηλία, κάτι που θα ζήλευε κάθε ορειβάτης. Αφού απολαύσουμε τη θέα από την κορυφή, κατευθυνόμαστε πίσω προς το καταφύγιο για ξεκούραση.

Βραδινός ουρανός

Μπορεί η κούραση να είναι αρκετή και να σκέφτεσαι μόνο τον ύπνο, παρόλα αυτά αξίζει το βράδυ να θαυμάσεις το βραδινό ουρανό. Μακριά από τα φώτα της πόλης η φωτορύπανση του ουρανού είναι ελάχιστη. Προσωπικά, προτείνω η εκδρομή να γίνει τις μέρες κοντά στη νέα σελήνη (βλ. εδώ) ώστε η απουσία φεγγαριού να μας προσφέρει έναν πιο έναστρο ουρανό. Το πιο όμορφο σημείο είναι όταν θα μπορείς να διακρίνεις με γυμνό μάτι (αν δεν μας τα χαλάσει ο καιρός) τον Γαλαξία μας , τον milky way! Για τους λάτρεις της αστροφωτογραφίας το βράδυ προβλέπεται μεγάλο. Η παρακάτω εικόνα θα σε πείσει!

Για περισσότερες αστροφωτογραφίες μπορείς να επισκεφθείς το link εδώ.

Πρωινό ξύπνημα

Οι δυνατοί στο πρωινό ξύπνημα, μπορούν να ξυπνήσουν αρκετά νωρίς ώστε να απολαύσουν την ανατολή του ηλίου. Η χαραυγή είναι ένα από τα πιο όμορφα “φαινόμενα” που μπορεί να απολαύσει ένας άνθρωπος, πόσο μάλλον αν βρίσκεσαι στο Οροπέδιο των Μουσών στα 2650-2700 μέτρα υψόμετρο.

Μύτικας

Προσοχή! Η ανάβαση στον Μύτικα είναι μια αρκετά επικίνδυνη διαδικασία που μπορεί να αποδειχθεί μοιραία. Γι’ αυτόν το λόγο χρειάζεται σίγουρα στην παρέα κάποιος που έχει ξαναπάει και έχει εμπειρία ή ένας οδηγός βουνού για να σε καθοδηγήσει με ασφάλεια! Καλό είναι να αποφύγουμε μέρες όπου υπάρχει συνωστισμός. Αφήνουμε πίσω στο καταφύγιο όλα τα πράγματά μας, εφοδιαζόμαστε με κράνη και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε. Διασχίζοντας την επιβλητική διαδρομή κάτω από το Στεφάνι, βρισκόμαστε ακριβώς κάτω από το Μύτικα. Ύστερα από μία ώρα σχεδόν κάθετης αναρρίχησης φτάνουμε στην κορυφή του Ολύμπου. Στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας. Η θέα σε περίπτωση καλού καιρού σίγουρα θα σας ανταμείψει. Άραγμα στην κορυφή του Ολύμπου, πολλές φωτογραφίες και είμαστε έτοιμοι για την επιστροφή.

Επιστροφή

Αφού πρώτα γυρίσουμε στο καταφύγιο να αφήσουμε τα κράνη και να πάρουμε όλα μας τα πράγματα, ξεκινάει η κατάβαση. Αυτήν την φορά η διαδρομή είναι διαφορετική ώστε να απολαύσουμε διαφορετικά τοπία. Ακολουθούμε την διαδρομή από το καταφύγιο “Χρήστος Κάκκαλος” προς το καταφύγιο “Σπήλιος Αγαπητός” (Ζολώτα), όπως φαίνεται και στον παραπάνω χάρτη.

Συνεχίζοντας μέσα από το φαράγγι του Ενιπέα καταλήγουμε στα Πριόνια. Κάπου εδώ φτάνει αυτό το υπέροχο διήμερο στο τέλος του, έχοντας κατακτήσει την κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα.

Υ.Γ. Για να μεταφερθούμε από τα Πριόνια στην τοποθεσία Γκορτσιά όπου έχουμε παρκάρει το αυτοκίνητο μας, οι επιλογές είναι το οτοστόπ ή 1 ώρα περπάτημα (4.5 χλμ).

Η ανάβαση στον Μύτικα ήταν σίγουρα ένα όνειρο ζωής. Αν λοιπόν θες να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό δεν έχεις παρά να επισκεφτείς τον Όλυμπο!

Καλά βουνά travellers!!!

Μέχρι την επόμενη φορά, μέρα νύχτα θα αγναντεύουμε τον Όλυμπο!

Από τον Δημήτρη Αμαραντίδη

Διαβάστε επίσης:

• Διανυκτέρευση στη Δρακόλιμνη της Τύμφης!