Διανυκτέρευση στη Δρακόλιμνη της Τύμφης!

Φθινόπωρο και η ανάγκη για εξόρμηση στα φυσικά τοπία της Ελλάδος είναι μεγάλη. Αφού επισκεφθήκαμε την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, επόμενος προορισμός επιλέχθηκε η Δρακόλιμνη της Τύμφης !

Αφετηρία

Ξεκινώντας από την Κατερίνη, γύρω στις 6 το πρωί κατευθυνθήκαμε προς το νομό Ιωαννίνων. Επειγόντως καφέ στο χέρι και φύγαμεεε! Παρόλο το δύσκολο ξύπνημα στις 5:30 το πρωί, το θετικό με τα πρωινά road-trips είναι οι όμορφες εικόνες που μπορεί να σου προσφέρει η ανατολή του ηλίου, όπως βλέπετε και παρακάτω.

Ύστερα από σχεδόν 3 ώρες διαδρομή και αρκετά τούνελ, βρεθήκαμε στην πόλη των Ιωαννίνων. Μικρή στάση για ανεφοδιασμό και λίγη ξεκούραση για τον οδηγό. Ακολούθησε 1 ώρα και ένα τέταρτο διαδρομή προς τα μαγευτικά χωριά Πάπιγκο και Μικρό Πάπιγκο. Στο ενδιάμεσο, αναγκαία μια ολιγόλεπτη στάση στο Γεφύρι του Παπίγκου, πάνω από τον Βοϊδομάτη Ποταμό, τον οποίο ξαναεπισκεφτήκαμε στην επιστροφή.

Μικρό Πάπιγκο

Ύστερα από 4+ ώρες οδήγησης βρεθήκαμε επιτέλους στο πανέμορφο πετρόχτιστο χωριό των Ζαγοροχωρίων, το Μικρό Πάπιγκο. Δυστυχώς, όταν φτάσαμε στην αφετηρία της διαδρομής, η ώρα ήταν αρκετά περασμένη για την πεζοπορία μας (γύρω στις 12 το μεσημέρι) και ο ήλιος επρόκειτο να αποδειχθεί ένας σκληρός αντίπαλος. Παρ’ όλα αυτά, η διάθεση μας ήταν αρκετά ανεβασμένη και η αρκετή ηλιοφάνεια δεν μας πτόησε (εξαίρεση τα αρκετά ιδρωμένα μπλουζάκια).

Πεζοπορία προς τη Δρακόλιμνη της Τύμφης

Ξεκινώντας από την αρχή του εθνικού μονοπατιού Ο3 της Πίνδου οδεύαμε προς το καταφύγιο της Αστράκας. Μπροστά μας οι επιβλητικοί πύργοι της Αστράκας, οι οποίοι θα μας κρατούσαν συντροφιά μέχρι και την ανάβασή μας στο καταφύγιο!

Ένα μεγάλο συν της διαδρομής, που έκανε την ανάβαση ευκολότερη, ήταν τα κιόσκια και οι πετρόχτιστες βρύσες που υπήρχαν στη διαδρομή. Έτσι, κάνεις ένα χαλαρό διάλειμμα σε σκιά και μπορείς να γεμίσεις και τα μπουκάλια σου με δροσερό τρεχούμενο νερό. Να σημειωθεί ότι συνήθως η τελευταία βρύση δεν λειτουργεί.

Καταφύγιο Αστράκας

Έπειτα από ένα 3ώρο αρκετά ανηφορικής διαδρομής βρεθήκαμε στο καταφύγιο της Αστράκας. Αναγκαία στάση μιας ωρίτσας. Μια μακαρονάδα μπολονέζ κι ένας διπλός ελληνικός ήταν ότι χρειαζόμασταν για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας!

Προς τη Δρακόλιμνη της Τύμφης

Τοποθετήσαμε τα backpack στις πλάτες και συνεχίσαμε προς τον τελικό μας προορισμό. Η διαδρομή σχετικά βατή, αλλά και ταυτοχρόνως κουραστική λόγω της εναλλαγής ανηφόρας-κατηφόρας. Ανεξαρτήτως διαδρομής, η προσοχή είναι πάντα το κύριο μας μέλημα. Αν εξαιρέσουμε, τη λανθασμένη μας επιλογή, όπου βρεθήκαμε μέσα σε ένα κοπάδι από ταύρους, όλα τα υπόλοιπα πήγαν βάση σχεδίου. Αρκετές στάσεις για ανάσες και φωτογραφίες ήταν must.

Δρακόλιμνη Τύμφης

Μετά από σχεδόν 1,5 ώρα, βρεθήκαμε στο μαγευτικό τοπίο, όπου επιτέλους βλέπαμε τη Δρακόλιμνη της Τύμφης, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 2.050 μέτρα. Κατευθείαν τα χέρια μας έπιασαν τις φωτογραφικές και τα κινητά, ώστε να απαθανατίσουμε το τοπίο. Στήσαμε τη σκηνή, τσιμπήσαμε λίγα σνακ και εξερευνήσαμε το αλπικό λιβάδι της Τύμφης.

Εξερευνώντας το τοπίο βρεθήκαμε στην κορυφή ενός λοφίσκου. Η θέα σου έκοβε την ανάσα!

Δρακόλιμνες και μύθος

Εδώ να σημειωθεί ότι ως Δρακόλιμνη αναφέρονται οι αλπικές λίμνες που σχηματίζονται κυρίως σε βουνά της Ηπείρου με γνωστότερες αυτές της Τύμφης και του Σμόλικα. Φιλοξενούν στα νερά τους μικρά πανέμορφα δρακάκια, τα οποία είναι γνωστά ως αλπικοί τρίτωνες. Ιδιαίτερη προσοχή σε όποιον βρεθεί εκεί, να μην κολυμπήσει στη δρακόλιμνη καθώς επηρεάζεται το οικοσύστημα αυτών των σπάνιων αμφιβίων, με μεγάλη πιθανότητα ακόμα και το θάνατό τους.

Σύμφωνα με το μύθο, στις Δρακολίμνες του Σμόλικα και της Τύμφης ζούσαν δύο Δράκοι. Οι Δράκοι είχαν έχθρα μεταξύ τους και κάθε φορά που αγρίευαν πετούσαν ο ένας στον άλλον πέτρες. Σύμφωνα με τους ντόπιους, ο μύθος εξηγεί το λόγο που οι όχθες της Δρακόλιμνης του Σμόλικα έχουν άσπρο χρώμα με διάσπαρτες μαύρες πέτρες και αντιστοίχως οι όχθες της λίμνης της Τύμφης έχουν μαύρο χρώμα με διάσπαρτες άσπρες πέτρες.

Βραδινός έναστρος ουρανός

Μπορεί ο περισσότερος κόσμος να ενθουσιάζεται μόνο με την πανσέληνο, επειδή πολλοί από αυτούς δεν είχαν ποτέ τη δυνατότητα να απολαύσουν έναν καθαρό έναστρο ουρανό χωρίς φεγγάρι σε κάποια ορεινή περιοχή. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα η επόμενη σας εξόρμηση, είτε στο βουνό είτε σε κάποιο μέρος μακριά από τα φώτα της πόλης, να γίνει σε μέρες κοντά στη νέα σελήνη. Οι παρακάτω εικόνες σίγουρα θα σε πείσουν!

Για περισσότερες αστροφωτογραφίες μπορείς να επισκεφθείς το link εδώ.

Επιστροφή

Αφού φωτογραφίσαμε και κοιμηθήκαμε κάτω από το «φως» του Γαλαξία μας, έφτασε η ώρα της επιστροφής. Ακολουθώντας ξανά την ίδια διαδρομή, βρεθήκαμε στο καταφύγιο της Αστράκας και μετά από εκεί στην αφετηρία μας, το Μικρό Πάπιγκο. Μια στάση στα παγωμένα νερά του Βοϊδομάτη ήταν αναγκαία και άκρως χαλαρωτική.

Τελειώνοντας το ταξίδι στη Δρακόλιμνη της Τύμφης, οδηγηθήκαμε στα Ιωάννινα για ένα βράδυ καθώς η πολύωρη οδήγηση μετά από 2ήμερο σε βουνό δεν συνίσταται. Βραδινή διασκέδαση στα μαγαζάκια του κέντρου και το επόμενο πρωί πίσω στην αφετηρία μας, την Κατερίνη. Κάπου εδώ άλλο ένα όμορφο ταξίδι έφτασε στο τέλος του!

Μέχρι το επόμενο ταξίδι, καλές εξορμήσεις travellers!!!

Από τον Δημήτρη Αμαραντίδη

Διαβάστε επίσης:

• Ζαγόρι: Ο τόπος πέρα από το βουνό!
• Ιωάννινα για αρχάριους: η ομορφότερη ορεινή πόλη της Ελλάδας!
• Ανάβαση στον Όλυμπο: το βουνό των θεών!
• 12 tips για ένα αξέχαστο road trip!