Μία μέρα στην Τιφλίδα!
Η Γεωργία είναι μία μικρή πινελιά διαφορετικού και μοναδικού, δίπλα σε μία πιο ομοιόμορφη Ευρώπη. Είναι ένας συνδυασμός γεύσεων, μυρωδιών και αισθήσεων που σε ταξιδεύει σε άλλους κόσμους, διαφορετικούς, εξωτικούς, μαγικούς. Είναι το σταυροδρόμι που ενώνει την Ευρώπη με την Ασία. Ένα παραμυθένιο μονοπάτι προς έναν άλλο κόσμο. Αυτό το μονοπάτι είναι φιλόξενο, σε αγκαλιάζει και σε καθοδηγεί, καθώς οι Γεωργιανοί είναι γνωστοί για την ευγένεια και τη φιλοξενία τους. Στο δρόμο αυτό, αν τεντώσεις το αυτί σου θα ακούσεις μία άλλη γλώσσα, που παρόμοια δεν έχεις ξανά συναντήσει. Κι αν ανοίξεις καλά τα μάτια σου και παρατηρήσεις τις πινακίδες και τις ταμπέλες, θα διακρίνεις μία γλώσσα εξ ολοκλήρου διαφορετική, με το δικό της μοναδικό αλφάβητο που θυμίζει ζωγραφιά.
Φτάνει μόνο μία μέρα για να γνωρίσεις την Τιφλίδα;
Η Γεωργία είναι μία εντυπωσιακή χώρα που γοητεύει κάθε ταξιδιώτη. Το καλοκαίρι η φύση της είναι πολύχρωμη κι ο χειμώνας ρίχνει ένα κατάλευκο πέπλο σε κάθε μεριά της χώρας. Η ζωντάνια της πρωτεύουσας, η ζωηράδα των κατοίκων της και η δυναμικότητα της κουλτούρας δεν αρκούν σίγουρα για να γνωρίσεις τη γεωργιανή κουλτούρα σε μία μέρα, αρκούν όμως για να αποκτήσεις μία καλή εικόνα.
Τι αξίζει να δεις στην Τιφλίδα;
1. Κάστρο Narikala
Πρόκειται για ένα αρχαίο κάστρο, χτισμένο σε λόφο τόσο κοντά στο κέντρο της Τιφλίδας που μπορείς να το επισκεφθείς με τα πόδια. Το υψόμετρο του λόφου μπορεί να καλυφθεί είτε με περπάτημα είτε με τελεφερίκ. Η θέα είναι εντυπωσιακή και ανταμείβει και με το παραπάνω την κούραση σου να φτάσεις στην κορυφή. Έχεις στα πόδια σου όλη την πρωτεύουσα πολύχρωμη και ζωντανή. Το υψόμετρο είναι τέτοιο που σου δίνεται η δυνατότητα τόσο να αποκτήσεις μία πλήρη εικόνα όσο και να παρατηρήσεις όχι μόνο τα διάφορα κτήρια και αξιοθέατα, αλλά και την κίνηση των κατοίκων. Στο ψηλότερο σημείο του κάστρου υπάρχει η ανακαινισμένη εκκλησία του Αγίου Νικολάου.
2. Καθεδρικός Ναός Αγίας Τριάδας (Sameba)
Πρόκειται για τον κύριο καθεδρικό ναό της Γεωργιανής Ορθόδοξης Εκκλησίας και τον τρίτο ψηλότερο ανατολικό ναό σε ολόκληρο τον κόσμο. Αποτελεί έναν ισορροπημένο συνδυασμό διαφορετικών αρχιτεκτονικών της γεωργιανής θρησκείας με βυζαντινούς χρωματισμούς. Είναι πελώριος με πολλούς ορόφους καθώς περιλαμβάνει προσκυνητήρια και χώρους απασχόλησης παιδιών, οι οποίοι είναι διακοσμημένοι με παιδικές ζωγραφιές. Δεν λείπει βέβαια η ύπαρξη κήπων που διακοσμούν το ναό. Στο σύνολό του, ο καθεδρικός δημιουργεί μία αίσθηση θαυμασμού και συλλογικότητας.
3. Η Γέφυρα της Ειρήνης (The Bridge of Peace)
Πρόκειται για μία εντυπωσιακή πεζογέφυρα που ενώνει την παλιά πόλη της Τιφλίδας με τη νέα. Είναι σε μεγάλο μέρος της γυάλινη με πολύχρωμα φωτάκια led να χρωματίζουν το γυαλί. Κατά τη διάρκεια της μέρας μπορείς να συναντήσεις πλανόδιους μικροπωλητές, ενώ το βράδυ δίνουν τη θέση τους σε μουσικούς του δρόμου που συνδυάζουν τους ζωηρούς φωτισμούς της γέφυρας με ζωντανές μουσικές.
4. Πάρκο Rike (Rike Park)
Στην άλλη πλευρά της γέφυρας απλώνεται ένα καταπράσινο πάρκο με παιδικές χαρές, παγκάκια και μονοπάτια πεζοπορίας. Χαρακτηριστικά του είναι ένα γιγάντιο σκάκι και ένα γιγάντιο πιάνο, τα οποία δεσπόζουν ανάμεσα στο πράσινο δίνοντας στο πάρκο μια παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα. Το πάρκο ζωηρεύουν πλανόδιοι έμποροι που κουβαλούν στην πλάτη τους τη γεωργιανή κουλτούρα σε μορφή φαγητών και ποτών, αλλά και ζωγράφοι που είτε ζωγραφίζουν πορτρέτα των επισκεπτών είτε το ίδιο τους το σώμα.
5. Πύργος Ρολογιού του Θεάτρου
Πρόκειται για ένα από τα πιο παράξενα κτίσματα της Τιφλίδας. Ένας στραβός πύργος μ’ ένα μεγάλο ρολόι στη μέση. Κάθε ώρα, ένα παραθυράκι ανοίγει στην κορυφή του πύργου κι ένας άγγελος χτυπάει την καμπάνα. Τότε, μπροστά στα μάτια των περαστικών και μέσω μιας μικρής οθόνης, λαμβάνει χώρα μία μικρή αναπαράσταση του κύκλου της ζωής. Ένα αγόρι που φιλάει μια κοπέλα, ένας γάμος, μία γέννα, ο θάνατος.
Πηγαίνοντας από το ένα αξιοθέατο στο άλλο, ο δρόμος πάντα φροντίζει να εφοδιάσει τους διαβάτες με αρώματα, γεύσεις, μουσικές και μικρά θεάματα. Αναρίθμητοι πάγκοι με τοπικά μπαχαρικά, των οποίων το άρωμα αγκαλιάζει τους περαστικούς και τους τραβάει σε μία άλλη κουζίνα, μακρινή και άγνωστη για τους περισσότερους. Μικρά και μεγάλα μαγαζάκια που σε καλούν να κάτσεις και να γευτείς την παραδοσιακή συνταγή των χιν κάλι, της σπεσιαλιτέ της Γεωργίας, αλλά και τα πολυάριθμα κρασιά για τα οποία είναι γνωστή, με σημαντικότερο το πορτοκαλί κρασί. Γιαγιάδες που μ’ ένα γλυκό χαμόγελο και χέρια κουρασμένα από τις δυσκολίες της ζωής, αλλά κι από το τσουχτερό κρύο του χειμώνα, πλέκουν σκουφάκια, καπελάκια, παπουτσάκια. Όλοι σε τραβάνε προς το μέρος τους, όχι για να πουλήσουν την πραμάτεια τους, αλλά για να σου μιλήσουν, να σε γνωρίσουν!
